“Het is essentieel om adolescentengeneeskunde te erkennen als een volwaardig specialisme.”

De verschillende belanghebbenden die betrokken zijn bij de gezondheid van jongeren, concentreren zich vaak uitsluitend op hun psychische problemen, vooral als die leiden tot risicovol gedrag: zelfmoordpogingen, drugsgebruik, eetstoornissen, riskant seksueel gedrag, slaapstoornissen, enzovoort. Lijden en angst uiten zich echter door en aan het lichaam door middel van handelingen, soms complexe handelingen die onmogelijke spraak vervangen. Kunnen we ons werkelijk een voorstelling maken van de efficiëntie van zorg in de adolescentie als we de rol van het lichaam te veel negeren?

Adolescentengeneeskunde, een discipline die nog steeds bloeit in Frankrijk, omschrijft zichzelf als een kliniek voor verandering. Hoewel deze verandering op verschillende niveaus plaatsvindt – biologisch, psychologisch en sociaal – legt onze westerse cultuur de nadruk op psychologische veranderingen. De collectieve verbeelding geeft op die manier vorm aan de ‘ adolescentiecrisis ’, een proces dat vaak vloeiend is en transformaties van het lichaam, het denken en de relaties met anderen orkestreert.

Deze zorg voor het individu in transformatie kan niet eenvoudigweg worden gezien als een combinatie van medische en psychiatrische specialismen, omdat de adolescentie geen geleidelijke en gecompartimenteerde reorganisatie is van de fysieke en psychologische dimensies van de persoon. We kunnen het enkel zien als een wereldwijde dynamiek die coördinatie vereist van professionals die zich aanpassen aan en zich richten op de adolescent.

U moet nog 78,96% van dit artikel lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.